سوررئالیسم در مثنوی مولانا

درباره شباهت سبک مولوی با شیوه سوررئالیسم سخن فراوان گفته شده است. شیوه تصویرگری مولوی چنان متنوّع و تکرار نشدنی است که نمی توان تخیل و تجربه شعری او را در زمره روش خاصی از روش های شناخته شده در نقد شعر قرار داد. او هم نمادگرای بزرگی است و هم سوررئالیستی با تجربه های شگرف. به هر حال، میان روش مولوی و روشی که آندره برتون با عنوان روش سوررئالیستی معرّفی کرده، با وجود تفاوت های فرهنگی و زمانی، شباهت هایی می توان یافت این شباهت ها در دو حوزه آرای نظری و بوطیقای شعری و دیگری در حوزه آفرینش و شگرد تصویرپردازی در سخن دیده می شوند. در پایان نامه حاضر، ضمن شناسایی مبانی و اصول مکتب سوررئالیسم، به بررسی ویژگی های آن در مثنوی مولانا پرداخته شده است.